Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής της Ελλάδας στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, η εβραϊκή κοινότητα της Ζακύνθου αντιμετώπισε την ίδια μοίρα με τους Εβραίους σε άλλα μέρη της Ευρώπης. Οι Ναζί απαίτησαν από τον Δήμαρχο και τον Μητροπολίτη του νησιού να παραδώσουν μια λίστα με όλους τους Εβραίους κατοίκους της Ζακύνθου, πράγμα που θα οδηγούσε τελικά στην απέλασή τους στα στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Ωστόσο, οι ηγέτες του νησιού – ο Δήμαρχος Λουκάς Καρρέρ και ο Μητροπολίτης Χρυσόστομος – αρνήθηκαν να συμμορφωθούν με την εντολή των Ναζί. Αντί αυτού, εξέδωσαν μια κοινή δήλωση, δηλώνοντας ότι όλοι οι κάτοικοι της Ζακύνθου ήταν Έλληνες, ανεξαρτήτως της θρησκείας τους, και ότι θα προστατεύσουν τους Εβραίους γείτονές τους με κάθε κόστος.
Οι Γερμανοί αξιωματούχοι δεν περίμεναν τέτοιου είδους αντίσταση και εξεπλάγησαν όταν διαπίστωσαν ότι ο εβραϊκός πληθυσμός του νησιού δεν συνελήφθη όπως είχε προγραμματιστεί. Οι Εβραίοι της Ζακύνθου μπόρεσαν να κρυφτούν στα σπίτια των μη Εβραίων γειτόνων τους, οι οποίοι ρίσκαραν τις δικές τους ζωές για να τους προστατέψουν.
Όταν οι Ναζί ανακάλυψαν τελικά ότι οι Εβραίοι δεν είχαν απελαθεί, ζήτησαν εξηγήσεις από τους ηγέτες του νησιού. Ο Δήμαρχος Καρρέρ και ο Μητροπολίτης Χρυσόστομος εξήγησαν ότι είχαν ενεργήσει από μόνοι τους και ότι οι Εβραίοι ήταν ασφαλείς επειδή ήταν συμπατριώτες τους και φίλοι και γείτονές τους.
Οι Γερμανοί θύμωσαν από την ανυπακοή των ηγετών του νησιού, αλλά τελικά δεν αντέδρασαν εναντίον της Ζακύνθου, πιθανότατα επειδή δεν ήθελαν να προκαλέσουν περισσότερη αντίσταση. Ως αποτέλεσμα των ενεργειών του Δημάρχου Καρρέρ και του Μητροπολίτη Χρυσόστομου, όλοι οι Εβραίοι της Ζακύνθου σώθηκαν από την απέλαση και τον θάνατο.
Η ιστορία της διάσωσης των Εβραίων της Ζακύνθου είναι ένα ισχυρό παράδειγμα του πώς μια μικρή ομάδα ανθρώπων μπορεί να αντισταθεί στην τυραννία και να κάνει τη διαφορά. Σήμερα, το νησί είναι γνωστό για τη δέσμευσή του στην ανοχή και την πολυμορφία, και τιμά τη μνήμη αυτών που σώθηκαν κατά τη διάρκεια του πολέμου. Η ιστορία της διάσωσης των Εβραίων της Ζακύνθου αποτελεί σημαντικό μέρος της ιστορίας και του πολιτισμού του νησιού, υπενθυμίζοντάς μας τη δύναμη της αλληλεγγύης και της συμπόνιας μπροστά στην καταπίεση.